เทศกาลวันแม่.. คนส่วนใหญ่ก็จะนึกถึงแต่แม่ จนลืมนึกถึงพ่อ จริง ๆ แล้วเราควรนึกถึงท่านทั้ง 2 ในทุก ๆ วัน วันนี้เลยนำ เทศกาลวันแม่.. คนส่วนใหญ่ก็จะนึกถึงแต่แม่ จนลืมนึกถึงพ่อ จริง ๆ แล้วเราควรนึกถึงท่านทั้ง 2 ในทุก ๆ วัน วันนี้เลยนำธรรมะจากพระพยอมมาปัดฝุ่นใหม่ เพื่อสะกิดใจสาธุชน สิ่งที่พระพยอมเสียใจที่สุดในชีวิต โยมพ่อของอาตมาเป็นคนขี้เหล้า... หาเงินมาได้เท่าไหร่ก็กินเหล้าหมด พอเมาก็ดุด่าโยมแม่กับอาตมา อาตมาไม่ชอบพ่อมาก....... วันหนึ่ง โยมพ่อเมากลับบ้านไม่ได้ มีคนให้อาตมาพายเรือไปรับ ตอนนั้น อาตมายังเป็นวัยรุ่น ทำงานมาทั้งวันก็อยากจะนอน....อยากพักผ่อน.... อาตมารู้สึกโมโหมาก พอพายเรือกลับบ้าน ก็ทิ้งโยมพ่อไว้ในเรือ แต่พ่อเมามากลุกไม่ไหว ตะโกนเรียก.... “ ไอ้ยอม... ไอ้ยอม... มาอุ้มกรูขึ้นบ้านหน่อย... กรูขึ้นไม่ไหว ” ไอ้เราก็ทนรำคาญไม่ไหว เดินกระทืบเท้า ตึง.. ตึง.. ตึง.. กระชากร่างพ่ออุ้ม ในขณะที่อุ้ม.. ความรู้สึกเจ็บแค้นที่พ่อทำให้เราลำบาก ชอบด่าว่าเราเจ็บๆ พออุ้มพ่อขึ้นมาจากเรือ... ถึงหัวสะพาน จับร่างพ่อกระแทกกับหัวสะพาน ก้นพ่อกระแทกกับ พื้นไม้อย่างแรง เสียงดังโครม.... พ่อแกร้องไห้.... แล้วพูดว่า “ ไอ้ยอมนะ... ไอ้ยอม.. กรูอุ้มมรึงมาแต่เล็กแต่น้อย.... กรูนอนหลับ.. แต่มรึงไม่ยอมนอน... ร้องไห้กวน.. กรูต้องลุกมาอุ้มมรึง...ร้องเพลงกล่อมให้มรึงนอน จะไปไหนมรึงไม่ไหว.. มรึงเหนื่อย.. กูก็ต้องอุ้มมรึง.. ทั้งที่กรูก็เหนื่อย กรูอุ้มมรึง.. มรึงทั้งขี้..ทั้งเยี่ยว.. ใส่กรู แต่กรูไม่เคยทุ่มมรึงลงกับพื้นเลย.... เพราะกรูรักมรึง...... วันนี้... มรึงอุ้มกรู เหล้ากรูไม่ได้หกโดนมรึงสักนิด มรึงทุ่มกรูลงพื้นทำไม.....” พอพ่อพูดจบ น้ำตาไม่รู้มาจากไหน มันไหลพรูลงมาอาบสองแก้ม อาตมาเจ็บปวดหัวใจเหลือเกิน ก้มลงกราบพ่อ แล้วพูดว่า “ พ่อครับ ต่อจากนี้ไป... ผมจะอุ้มพ่อตลอดชีวิต โดยไม่บ่นและทุ่มพ่อ ลงพื้นอีกแล้วละครับ ” หลังจากนั้น อาตมาทำงานอย่างหนักเพื่อมาให้พ่อ หวังให้พ่อสบายขึ้น แต่เมื่อถึงวันนั้น มันก็สายไปแล้ว โยมพ่อได้จากอาตมาไปแล้ว คิดแล้วมันทรมานใจเหลือเกิน อาตมาทำผิดพลาดไปแล้ว และแก้ไขไม่ได้ จึงอยากเตือนทุกคนเอาไว้ ไม่อยากให้เสียใจไปตลอดชีวิต แล้วคุณล่ะ เคยทำอะไรให้พ่อเสียใจบ้างหรือเปล่า บางครั้งเราอาจเข้าใจท่านผิด บ้างครั้งท่านเฉยเราก็คิดว่าท่านไม่สนใจ แต่พอเราโตเราก็จะรู้เองว่า สิ่งที่ท่านทํากับเรามันเป็นสิ่งที่ท่านหวังดีกับเราเสมอ ขอให้รู้จักค้นหาหัวใจตัวเองให้ทันเวลา ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายเกินไป..... " --------------------------------------------- สำหรับบางคน...... บางสิ่งบางอย่าง ลำบ๊ากลำบาก แต่เราสามารถ มุมานะทำเพื่อแฟนหรือคนรักของเรา แต่บางสิ่งง่าย ๆ สำหรับพ่อแม่ของเรา เรากลับไม่ค่อยอยากทำให้ท่าน ทั้ง ๆ ที่ท่านลำบากเลี้ยงเรามา มาคิดได้เมื่อสายไปแล้ว.... เคยได้ยินมาว่า.... ข้าวร้อน ๆ กับปลาเค็ม 1 ชิ้น ตอนพ่อแม่มีชีวิตอยู่ มีค่ามากกว่า "เนื้อมังกร...หน้าศพ" ตอนพ่อแม่ตาย... ที่มา คู่สร้าง คู่สม __________________ ปัญญา เปรียบเสมือน เครื่องประดับแห่งตน เรื่องที่ยกตัวอย่าง อาจจะไม่ได้เกิดขึ้นกับพ่อ เพียงฝ่ายเดียว แม้แต่กับแม่ผู้ให้กำเนิดก็เช่นกัน ก็ต้องรักเคารพท่าน แม้ว่าท่านจะเป็นอย่างไรก็ตาม ความรักของพ่อและแม่ยิ่งใหญ่เหนือสิ่งอื่นใด สิ่งที่พระพยอมเสียใจที่สุดในชีวิต โยมพ่อของอาตมาเป็นคนขี้เหล้า... หาเงินมาได้เท่าไหร่ก็กินเหล้าหมด พอเมาก็ดุด่าโยมแม่กับอาตมา อาตมาไม่ชอบพ่อมาก....... วันหนึ่ง โยมพ่อเมากลับบ้านไม่ได้ มีคนให้อาตมาพายเรือไปรับ ตอนนั้น อาตมายังเป็นวัยรุ่น ทำงานมาทั้งวันก็อยากจะนอน....อยากพักผ่อน.... อาตมารู้สึกโมโหมาก พอพายเรือกลับบ้าน ก็ทิ้งโยมพ่อไว้ในเรือ แต่พ่อเมามากลุกไม่ไหว ตะโกนเรียก.... “ ไอ้ยอม... ไอ้ยอม... มาอุ้มกรูขึ้นบ้านหน่อย... กรูขึ้นไม่ไหว ” ไอ้เราก็ทนรำคาญไม่ไหว เดินกระทืบเท้า ตึง.. ตึง.. ตึง.. กระชากร่างพ่ออุ้ม ในขณะที่อุ้ม.. ความรู้สึกเจ็บแค้นที่พ่อทำให้เราลำบาก ชอบด่าว่าเราเจ็บๆ พออุ้มพ่อขึ้นมาจากเรือ... ถึงหัวสะพาน จับร่างพ่อกระแทกกับหัวสะพาน ก้นพ่อกระแทกกับ พื้นไม้อย่างแรง เสียงดังโครม.... พ่อแกร้องไห้.... แล้วพูดว่า “ ไอ้ยอมนะ... ไอ้ยอม.. กรูอุ้มมรึงมาแต่เล็กแต่น้อย.... กรูนอนหลับ.. แต่มรึงไม่ยอมนอน... ร้องไห้กวน.. กรูต้องลุกมาอุ้มมรึง...ร้องเพลงกล่อมให้มรึงนอน จะไปไหนมรึงไม่ไหว.. มรึงเหนื่อย.. กูก็ต้องอุ้มมรึง.. ทั้งที่กรูก็เหนื่อย กรูอุ้มมรึง.. มรึงทั้งขี้..ทั้งเยี่ยว.. ใส่กรู แต่กรูไม่เคยทุ่มมรึงลงกับพื้นเลย.... เพราะกรูรักมรึง...... วันนี้... มรึงอุ้มกรู เหล้ากรูไม่ได้หกโดนมรึงสักนิด มรึงทุ่มกรูลงพื้นทำไม.....” พอพ่อพูดจบ น้ำตาไม่รู้มาจากไหน มันไหลพรูลงมาอาบสองแก้ม อาตมาเจ็บปวดหัวใจเหลือเกิน ก้มลงกราบพ่อ แล้วพูดว่า “ พ่อครับ ต่อจากนี้ไป... ผมจะอุ้มพ่อตลอดชีวิต โดยไม่บ่นและทุ่มพ่อ ลงพื้นอีกแล้วละครับ ” หลังจากนั้น อาตมาทำงานอย่างหนักเพื่อมาให้พ่อ หวังให้พ่อสบายขึ้น แต่เมื่อถึงวันนั้น มันก็สายไปแล้ว โยมพ่อได้จากอาตมาไปแล้ว คิดแล้วมันทรมานใจเหลือเกิน อาตมาทำผิดพลาดไปแล้ว และแก้ไขไม่ได้ จึงอยากเตือนทุกคนเอาไว้ ไม่อยากให้เสียใจไปตลอดชีวิต แล้วคุณล่ะ เคยทำอะไรให้พ่อเสียใจบ้างหรือเปล่า บางครั้งเราอาจเข้าใจท่านผิด บ้างครั้งท่านเฉยเราก็คิดว่าท่านไม่สนใจ แต่พอเราโตเราก็จะรู้เองว่า สิ่งที่ท่านทํากับเรามันเป็นสิ่งที่ท่านหวังดีกับเราเสมอ ขอให้รู้จักค้นหาหัวใจตัวเองให้ทันเวลา ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายเกินไป..... " --------------------------------------------- สำหรับบางคน...... บางสิ่งบางอย่าง ลำบ๊ากลำบาก แต่เราสามารถ มุมานะทำเพื่อแฟนหรือคนรักของเรา แต่บางสิ่งง่าย ๆ สำหรับพ่อแม่ของเรา เรากลับไม่ค่อยอยากทำให้ท่าน ทั้ง ๆ ที่ท่านลำบากเลี้ยงเรามา มาคิดได้เมื่อสายไปแล้ว.... เคยได้ยินมาว่า.... ข้าวร้อน ๆ กับปลาเค็ม 1 ชิ้น ตอนพ่อแม่มีชีวิตอยู่ มีค่ามากกว่า "เนื้อมังกร...หน้าศพ" ตอนพ่อแม่ตาย... ที่มา คู่สร้าง คู่สม __________________ ปัญญา เปรียบเสมือน เครื่องประดับแห่งตน เรื่องที่ยกตัวอย่าง อาจจะไม่ได้เกิดขึ้นกับพ่อ เพียงฝ่ายเดียว แม้แต่กับแม่ผู้ให้กำเนิดก็เช่นกัน ก็ต้องรักเคารพท่าน แม้ว่าท่านจะเป็นอย่างไรก็ตาม ความรักของพ่อและแม่ยิ่งใหญ่เหนือสิ่งอื่นใด
