หนังสือเล่มหนึ่งเคยถามฉันว่า.. "คนที่เข้าใจในตัวคุณมากที่สุด คุณอยากให้เป็นประมาณไหน?" ฉันคงตอบว่า... "แค่รับความเลวของเราได้มากกว่าใคร และพร้อมจะอยู่เคียงข้างเราเสมอ ก็เพียงพอแล้ว" ทุกคนต่างมีความเลวด้วยกันทั้งนั้น ฉันเองก็มีข้อเสียเยอะ รู้ตัวบ้าง ไม่รู้ตัวบ้าง แต่มันจะดีสักแค่ไหน ถ้ามีใครสักคนที่ "รับความเลว" ของคุณได้ บางคนคาดหวังไว้ว่าคนที่จะคบ ต้องดีอย่างนู้นอย่างนี้ คงไม่มีใครคิดไว้เลยว่าจะต้องกินเหล้า เจ้าชู้ พูดจากวนประสาท แต่พอเจอคนนั้นจริงๆ คนที่คิดว่า "ใช่" กลับไม่ได้เป็นเหมือนที่วาดเอาไว้ เพราะ "ความรัก" มันกำหนดไม่ได้ว่าจะให้รักคนนี้ ไม่รักคนนั้น ที่กำหนดได้มันคือ "ความชอบ" มากกว่า ** แต่ที่สำคัญ คือ ถ้าเค้าสามารถรับความเลวของคุณได้ด้วยเหมือนกันล่ะ มันเจ๋งขนาดไหน แล้วคนที่คุณกำลังคบอยู่ตอนนี้ล่ะ เป็นเหมือนที่คุณวาดไว้รึปล่าว ถ้าเป็นคุณก้อควรบอกเค้านะว่าเค้าน่ะ เป็นญ/ชในฝันของคุณเลย แต่ถ้าไม่ใช่... คุณก้อควรบอกให้เค้ารู้ว่า.. ไม่ว่าเค้าจะดีหรือเลว จะต่างจากที่คุณฝันไว้แค่ไหน แต่คุณก็ยัง "รัก" เค้า FW.MAIL
การรักและไม่ได้รับรักตอบ เป็นทุกข์ แต่สิ่งที่ทุกข์ยิ่งกว่า คือการรักใครสักคน แต่ไม่มีความกล้าพอที่จะบอกให้คนคนนั้นรู้ และต้องมาเสียใจภายหลัง เอาใจเค้ามาใส่ใจเรา ถ้ารู้สึกว่าสิ่งนั้นทำให้คุณเจ็บปวด รู้ไว้เถอะว่าคนอื่นก็เจ็บปวดจากสิ่งเดียวกัน....เช่นกัน
บางคนคาดหวังไว้ว่าคนที่จะคบ ต้องดีอย่างนู้นอย่างนี้ คงไม่มีใครคิดไว้เลยว่าจะต้องกินเหล้า เจ้าชู้ พูดจากวนประสาท ประโยคนี้ไม่ได้เจาะจงใครใช่มะ มันร้อนๆยังไงไม่รู้อะ
