Laos Trip ตอนที่ 3 : Day 2 โดนลาวหลอกที่ปั๊มน้ำมัน - ถนนโลกพระจันทร์สู่วังเวียง - ร่วมฉลอง Happy New

เช้ามาผมตื่นแต่เช้า ไม่รู้เป็นไรวันทำงานตื่นสาย แต่เวลาไปเที่ยวเหนื่อยๆทีไรตื่นเช้าทุกที เช็ครถเป็นอันดับแรกครับ
จริงๆแล้วรถผมเนี่ยะ ต้องล้างลิ้นปีกผีเสื้อมาตั้งแต่อยู่กรุงเทพแล้ว แต่ด้วยความฉุกละหุกเลยไม่ได้ล้าง
จึงติดเอาอุปกรณ์มาด้วย เนื่องจากว่าเดินเบาเริ่มสดุดนิดๆ รถผมต้องล้างบ่อยๆเพราะใช้กรองอากาศแบบแสตนเลส ฝุ่นเข้าเยอะ

นี่คือโรงแรมที่ตอนแรกเราตัดสินใจว่าจะนอน



นี่คือม่านรูดที่เรานอนครับ อยู่ข้างๆกันเลย









คาราโอเกะห้องรวมเมื่อคืน เป็นห้องที่อยู่ในสถานที่เดียวกับห้องพักนั่นแหละ





เสร็จภาระกิจเกี่ยวกับรถ เช็คความพร้อมของรถ ก็ปลุกเมียที่รักออกไปชมเมืองยามเช้า
ปล่อยให้พี่เก่งและครอบครัวนอนไปก่อน เพราะรู้ว่าปกติตื่นกันสายๆโน่น

ผมกางแผนที่ขับรถเล่นไปทางตลาดจีนใหม่ เนื่องจากเส้นทางนั้นยังไม่เคยไป ครั้งที่แล้วได้แต่นั่งรถผ่าน
ส่วนในเมืองหน่ะเดินเล่นหมดแล้วตั้งแต่ปีที่แล้ว ใจก็ว่าจะหาที่ล้างรถซะหน่อย
กะว่าจะล้างก่อนมาลาวก็ไม่ได้ล้างเพราะต้องรีบออกจากกรุงเทพ

ขับรถเล่นไปเรื่อย เจอโชว์รูมรถจีนครับยี่ห้อ Chery เลยแวะดูเล่น พนักงานเพิ่งมาทำงานกันเอง
เจอเซลล์ท่านนึง จึงลองถามราคาดู ไม่น่าเชื่อครับรุ่น QQ ที่มีขายในไทย ที่นั่นขาย 7500 ดอลลาร์
คิดเป็นเงินไทยประมาณ สองแสนกลางๆ แต่ในไทยขาย 3 แสนกลางๆ

อันนี้สิเด็ดสุด รุ่น Tiggo SUV ขับหน้าที่ผมได้มีโอกาส Test Drive ที่งาน Motor Expo
ที่นั่นขายที่ราคา 16900 ดอลลาร์ คิดเป็นเงินไทยประมาณ 5.6 แสน แต่ในเมืองไทยขาย 8 แสน

กำลังอิจฉาคนลาวอยู่เหมือนกันว่าราคารถที่นั่นถูกจัง หรือกำแพงภาษีรถเมืองไทยมันสูง หรือบริษัทนำเข้าเอากำไรสูง
ที่นั่นมีรุ่น A1 ที่กำลังจะมีขายในไทย ที่นั่นขาย 11000 ดอลลาห์ คิดเป็นเงินไทยประมาณ 3.6 แสน
ราคาขายในไทยไม่รู้จะขายเท่าไหร่ ...







เสร็จจากศูนย์ Chery ระหว่างกลับ เห็นร้านท่อไอเสียครับ มีป้าย Nitto Header Turbo ติดอยู่ด้วย
เดาว่าต้องมีท่อของ Nitto อยู่เต็มร้านแน่เลย จึงได้แวะเข้าไปสอบถาม







เนื่องจาก Nitto เป็นสปอนเซอร์หลักของรถแข่งในทีม RacingWeb Motorsport
จึงได้สอบถามเรื่องของ และการนำเข้ามาขาย และรายละเอียดต่างๆที่เกี่ยวกับการตลาด
กลับเมืองไทยจะได้เอาข้อมูลไปให้ทาง Nitto ไว้เป็นแนวทางการทำตลาด

ก่อนกลับที่พัก แวะไปขับรถริมๆโขงเพื่อดูการก่อสร้างและพัฒนาแถวนั้นอีกทีตอนสว่าง









ก็ยังนึกไม่ออกครับว่าสร้างเสร็จแล้วจะเป็นยังไง แต่สังเกตุว่ามีธงเกาหลีติดอยู่บริเวณนั้นด้วย
น่าจะเป็นการร่วมทุนกับเกาหลีอีกทีหรือเปล่าไม่แน่ใจ

กลับมาที่พักครับ ครอบครัวพี่เก่งตื่นกันหมดแล้วทยอยอาบน้ำกันอยู่
ผมจึงให้แฟนอาบน้ำ และวนรถออกมาหาที่ล้างรถต่อ เจออยู่ที่นึง คิดราคา 120 บาท แต่คิวยาวเหลือเกิน ก็เลยไม่ได้ล้าง

กลับมาที่ห้อง อาบน้ำ เก็บของ เตรียมเดินทางสู่วังเวียง แผนตอนนั้นเปลี่ยนเป็น นอนวังเวียง 1 คืน แล้วเลยไปนอนหลวงพระบาง 1 คืน
กลับมานอนวังเวียง 1 คืน แล้วขับยาวมาแวะเที่ยวในเวียงจันทน์ แล้วข้ามกลับมาไทยยาวไปถึงกรุงเทพเลย ดูท่าจะเหนื่อยนะเนี่ยะ

รถเมล์ไฟฟ้าสภาพค่อนข้างเก่า(แสดงว่าเค้าใช้กันมานานแล้ว บ้านเรายังไม่มี 555) เจอวิ่งอยู่ระหว่าเราวนหาที่กินข้าว



เราแวะกินข้าวที่ร้านอาหารแถวๆริมโขง เน้นง่ายและไวเพราะตอนนั้น 11 โมงกว่าเข้าไปแล้ว

ไข่ดาวฟองใหญ่มากๆ



ระหว่างนั่งกินข้าว มีตำรวจขับไล่จับมอเตอร์ไซค์ที่ขับย้อนศรมาดักหน้าได้ที่หลังรถผมพอดี
แอบนั่งดูตั้งนาน ไม่มีการยัดเงินกันนะ ยึดใบอะไรไปซักอย่าง ซึ่งน่าจะเป็นใบขับขี่



กินข้าวเสร็จ มุ่งหน้าสู่วังเวียงเลยครับ ตอนแรกก็ไม่รู้หรอกว่าจะต้องออกนอกเมืองไปทางไหนถึงจะไปวังเวียง
เพราะเรามีแต่แผนที่ตัวเมือง ไม่ได้มีแผนที่ทั้งประเทศ เลยไม่รู้ว่าต้องวิ่งข้ามเมืองไปทางไหน
จึงเดินไปถามสามล้อครับ ได้รับคำแนะนำเป็นอย่างดี และบอกทางลัดให้เราออกนอกเมืองได้เร็วขึ้นด้วย

ช่วงก้ำกึ่งก่อนออกนอกเมือง เราแวะเติมน้ำมันเต็มถังซัก 1 รอบเพื่ออุ่นใจก่อนการเดินทาง

(*** ปั๊มน้ำมันช่วงเวียงจันทน์ - วังเวียง มีข้างๆทางเรื่อยๆจนออกนอกเมือง
ช่วงที่ไม่มีปั๊มน่าจะยาวประมาณ 70 - 80 โลได้มั๊งถ้าจำไม่ผิดนะครับจะมีปั๊มอีกทีก็ช่วงเริ่มเข้าวังเวียงแล้ว
ราคาน้ำมันเบนซินที่นั่นลิตรละ 8050 กีบ คิดเป็นเงินไทยประมาณ 31.7 บาท ก็พอๆกับฝั่งไทยนะ)

ไม่ว่าจะที่ไหนตอนเติมน้ำมัน ผมจะลงไปดูการเติมด้วยทุกครั้ง ครั้งนี้ก็เหมือนกัน
ผมสั่งเด็กปั๊มว่าเติมเต็มถังครับ ทุกอย่างก็ดูปกติดีครับ เลขก่อนเริ่มเติมเป็น 0 เด็กปั๊มก็เติมไปชวนคุยไป
ถามว่าเรามาจากไหน มาจากเมืองไทยเลยหรอ จะไปเที่ยวไหนต่อ แล้วซักพักเด็กก็หยุดเติม
แล้วถามว่าเติมแสนกีบบ่อ้าย ผมก็บอกว่าเติมเต็มถังไม่ได้เอาแค่แสนกีบ เด็กปั๊มเดินไป Reset หัวจ่ายครับ
ก่อน Reset ผมก็เห็นตัวเลขบนตู้อยู่ว่า 1000... นับเลข 0 ไม่ทันว่ากี่ตัว 0 เยอะมากมาย
เด็กปั๊มก็เริ่มเติมต่อจนเต็มถัง ซึ่งเติมเพิ่มไป 85000 กีบ ยอดรวมเป็น 185000 ผมก็จ่ายเงินไปและวนไปจอดฉี่ที่ห้องน้ำ

พอขึ้นรถมาก็จดราคาเติมน้ำมันครับ ผมจะจดทุกครั้งที่เติมเพราะเที่ยวเสร็จจะได้มาหารค่าเดินทางกัน
จดปุ๊บก็ลองคิดเป็นเงินไทยดูว่ากี่บาท ก็ต้องตกใจ เฮ้ยทำไมมันเติมตั้ง 7 ร้อยกว่าบาทวะ
วิเคราะห์อยู่นาน ราคาน้ำมันที่ปั๊มคือลิตรละ 8050 กีบ เติมไปทั้งหมด 30 ลิตรเลยหรอ จะใช่หรอวะ
เพิ่งเติมเต็มถังมาจากไทยตรงหนองคาย วิ่งข้ามมาลาว วิ่งในเมืองเวียงจันทร์ก็ไม่น่าจะเยอะ
เข็มน้ำมันหายไป 1 ขีด มันจะเติมห่าอะไรตั้ง 30 ลิตร

นั่งอึ้งอยู่ซักพัก คิดทบทวนทุกอย่างว่าเกิดอะไรขึ้น แม่งโกงกูแน่ๆตอนเติม 1 แสนกีบแรกนั่นแหละ
หลังจากวิเคราะห์ว่าเกิดอะไรขึ้นตอนไหนบ้างได้แล้ว ก็คิดแผนและคำพูดที่จะไปคุยกับเด็กปั๊ม
แรกสุดเดินไปขอใบเสร็จครับ ให้เด็กมันเขียนให้ บอกว่าจะเอาไว้เป็นหลักฐานว่าเติมไปเท่าไหร่
เด็กทำหน้านิ่งๆ แล้วบอกว่าเดี๋ยวเขียนให้ครับ ระหว่างเขียน ก็เลยแกล้งถามไปว่า เออนี่ 185000 เนี่ยะคิดผิดหรือเปล่า
รอบแรกหน่ะเติมไป 1 แสนหรือ 1 หมื่น เพราะผมเติมเต็มถังมาจากไทย วิ่งในเมืองเวียงจันทน์แป๊บเดียว เข็มลงไป 1 ขีด
มันไม่น่าจะต้องเติมตั้ง 30 ลิตรนะ ถังน้ำมันผม 40 กว่าลิตรเอง ถ้าต้องเติม 30 ลิตรเข็มมันต้องตกไปจนจะหมดถังแล้วสิ
เด็กปั๊มก็ทำท่าคิดตาม พอผมย้ำไปอีกทีว่า รอบแรกน่าจะเติมแค่ 10000 หรือเปล่า รวมเป็น 95000 กีบ ซึ่งก็คือเติมไป 11 ลิตรกว่าๆ
น่าจะเป็นแบบนั้นนะเพราะรถเพิ่งวิ่งไปแป๊บเดียว เด็กมันก็เลยว่า สงสัยดูผิดครับ ขอโทษด้วย แล้วก็คืนเงินส่วนต่างมาให้

เรื่องนี้น่าคิดนะครับ แผนแยบยลแบบนี้ใครเป็นคนคิดให้เด็กปั๊มใช้ เพราะการโกงครั้งนี้ใช้หลักการอะไรหลายๆอย่างเกี่ยวกับจิตวิทยารวมกันหลายขั้นตอน
1. การหยุดเติมที่เลข 10000 กีบ แล้วถามคนขับว่าแสนกีบบ่ออ้าย ... คนไทยไม่ชินกับการเติมน้ำมันราคาเป็นหลักหมื่นหลักแสนครับ
มองแว๊บเดียวไม่ทันนับหรอกว่า 0 มันกี่ตัว แต่เด็กปั๊มพูดชี้นำความคิดมาว่าแสนกีบบ่ออ้าย ทำให้เมื่อเรามองแว๊ปไปที่ตู้ เห็น 10000 เลข 0 มันเยอะๆ
ไม่ทันได้นับหรอกครับว่ามัน 1 หมื่น หรือ 1 แสน ก็เชื่อไปแล้วว่าเลขมันหยุดที่ 1 แสน แล้วเด็กมันก็ Reset หัวจ่ายเริ่มเติมใหม่
2. ตอนจ่ายเงิน ผมไม่เอ๊ะใจครับ เพราะเชื่อตั้งแต่แรกแล้วว่ารอบแรกเติม 1 แสน บอกยอดรวมมา 185000 ก็ควักเงินจ่ายไป
ไม่ทันได้คิดว่าทั้งหมดแล้วเติมคิดเป็นเงินไทยไปเท่าไหร่ และเติมไปกี่ลิตร
3. ถ้าเด็กปั๊มมั่นใจว่ามันถูก มันต้องเถียงหัวชนฝาแล้วครับ ต้องทอนคืนมา 90000 กีบไม่ใช่เงินน้อยๆ เกือบ 400 บาทไทย
แต่นี่พอฟังเราอธิบายก็ตอบมาเฉยๆว่า สงสัยดูผิดแล้วก็คืนเงินให้

ถ้าวันนั้นไม่ได้เติมเต็มถังล่ะ ถ้าเค้าถามมาว่า 1 กีบพอบ่ออ้าย แล้วเราเกิดบอกว่าพอ แล้วจ่ายไปแสนกีบ โดยคิดว่าคงเกือบเต็มถังแล้วล่ะ
คงวัดอะไรไม่ได้เลยเพราะไม่มีค่าอะไรมาเทียบเคียงว่าเติมไปเท่าไหร่หรือกี่ลิตรเข็มคงขึ้นมานิดเดียวเพราะเติมไปจริงๆแค่ 40 บาท
และเราคงรู้สึกแค่ว่า สงสัยเติมไปยังไม่เต็มถัง เด็กปั๊มคงเนียนเลยครับ เติม 1 หมื่น ได้เงิน 1 แสน
แต่ถึงสั่งเติมต่อมันก็ Reset ตู้ก่อนเติมต่อ ทั้งๆที่จริงๆแล้วสามารถเติมต่อได้เลยโดยไม่ต้อง Reset
เพราะยังไม่ได้เอาหัวจ่ายไปเก็บไว้ที่ตู้ ตัวเลขสามารถเติมต่อได้จะ Reset ทำไม !?!?

ใครไปก็ระวังเรื่องนี้ด้วยนะครับ เจอมากับตัว ลาวจากเมืองไทยโดนเจ้าตำหรับลาวหลอกเอาซึ่งๆหน้า
เพราะเราไม่ชินกับตัวเลขหลายๆหลักที่ประเทศเค้า จะจ่ายเงินทำอะไรทีควรจะคำนวนเป็นเงินไทยก่อนทุกครั้งว่าผิดปกติหรือเปล่า

ออกจากปั๊ม มุ่งหน้าสู่วังเวียง ขับไปเซ็งไป ถึงจะได้เงินคืนแต่ก็เซ็งที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้
แต่ก็ช่างมัน ใช้สมาธิอยู่บนถนนที่เราไม่คุ้นเคยการขับชิดขวาดีกว่า ช่วงก่อนออกนอกเมือง รถเยอะครับ ขับลำบากหน่อย
เพราะทำความเร็วไม่ค่อยได้ และเราต้องได้ตกใจทั้งคันรถเมื่อจู่ๆเจอวัวบ้า วิ่งออกมาจากข้างถนน วิ่งไปยิ้มไปมุ่งหน้ามาทางเรา
ยังไม่ทันได้แตะเบรค มันก็วิ่งเข้าซอยไปซะก่อน ลักษณะเหมือนวัวเด็ก มันคงวิ่งเล่นของมัน แต่วิ่งเร็วมากๆ
อันตรายเหมือนกันนะเนี่ยะ วิ่งไปยิ้มไปอีกต่างหาก

เมื่อเราเริ่มออกสู่นอกเมือง รถเริ่มน้อยลงครับ ทำความเร็วได้เยอะขึ้น ไม่สงสัยเลยว่าทำไม ร้อยกว่าโลถึงขับกัน 4 ชั่วโมง
เพราะถนนไม่ค่อยดี แซงกันลำบากเป็นเลนรถสวน ตอนนั้นผมคิดถึงโช๊คหลังอีกคู่นึงที่ติดหลังรถมา
คือรถผมเนี่ยะจะมีโช๊คหลังติดรถไว้อีกคู่ เป็นโช๊คที่มีความหนืดสูง ใช้ในเมืองจะกระด้างหน่อย
เวลาใช้ในเมืองเลยจะใส่โช๊คที่นิ่มกว่า ซึ่งการเดินทางมาลาว ก็เห็นว่าตลอดการเดินทางโช๊คนิ่มที่ใส่อยู่ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร
มีนานๆครั้งจะมีบางจังหวะที่มีผ่านทางขรุขระแล้วโช๊คยุบตัวจนยันกับยางกันกระแทกบ้าง แต่ก็ไม่ได้สร้างปัญหาอะไรมากไปกว่านั้น
แต่พอมาถึงทางที่วิ่งไปวังเวียง ถนนเป็นคลื่นมากครับ เริ่มสร้างปัญหากับช่วงล่างที่นิ่มเกินไป ยิ่งรถแบกน้ำหนักเยอะกว่าปกติขนาดนี้แล้ว
จังหวะจั๊มลงสุดมันยังมียางกันกระแทก แต่จังหวะดีดกลับแรงๆถ้าโช๊คมีความหนืดน้อยจะอันตรายมากๆ ยิ่งถ้าวิ่งมาเร็วๆมันจะดีดทำให้รถเสียหลักได้เลย

ผมเริ่มคุยกับพี่เก่งว่าเราคงต้องจอดเปลี่ยนโช๊คกันแล้วแหละ โช๊คคู่หลังเปลี่ยนไม่ยาก ถอดน๊อตบนล่าง 2 ตัวก็เปลี่ยนได้แล้ว
ปัญหาอยู่ที่ ผมมีบล๊อคเบอร์ 17 แต่ข้างเดียว แต่การเปลี่ยนต้องใช้ประแจเบอร์ 17 อีก 1 ตัวซึ่งไม่ได้เอาติดรถมา
ระหว่างทาง เจอเหมือนร้านขายอะไหล่รถอยู่ข้างทาง จึงแวะหาซื้อประแจ บอกราคามา 80000 กีบ ตกประมาณ 3 ร้อยนิดๆ
ถือว่าไม่แพงเพราะดูจากวัสดุแล้วไม่ใช่ประแจจากจีน วัสดุและเนื้องานเป็นของดีมีราคาแน่นอน
ตอนกำลังจะตัดสินใจซื้อ ได้เดินดูรอบๆร้าน จึงเห็นว่านี่เค้าเป็นอู่นี่หว่า เลยถามเค้าว่าจะให้เปลี่ยนโช๊คให้คิดเท่าไหร่
แค่ถอดน๊อต 2 ตัวบนล่างก็เปลี่ยนได้แล้ว เค้าก็มุดดู แล้วบอกว่าค่าแรงข้างละ ซาวพันกีบ (20000) คิดเป็นเงินไทย ข้างละ 80 บาท
ผมส่งประแจคืนเจ้าของร้านทันที นั่งรอซักพักช่างก็เปลี่ยนโช๊คเสร็จโดยเราไม่ต้องไปเสียเวลาเปลี่ยนเอง...





Nissan March เริ่มมีวิ่งกันแล้วที่ประเทศลาว คันนี้จอดอยู่หน้าอู่ที่ผมเปลี่ยนโช๊คนั่นแหละ







หลังจากเปลี่ยนโช๊คมาแล้วอาการของรถดีขึ้นเยอะมากครับ มันทำหน้าที่ของมันได้เป็นอย่างดีเราจึงทำความเร็วได้อีกครั้ง

ระหว่างทางเราผ่านเมืองเล็กๆหลายที่ บางทีก็เหมือนหมู่บ้านเล็กๆ
เป็นชุมชน มีโรงเรียน มีเด็กนักเรียนตามข้างทางมีผู้คนข้างถนนมากมาย

















ที่อยากเล่าให้เห็นภาพเพราะว่ามีเรื่องน่าอายของรถตู้บางคันจากเมืองไทยเกิดขึ้นที่ลาว
นั่นคือ กลุ่มรถตู้บางคันจากไทยขับกันเร็วมากครับ แซงทั้งๆที่เป็นมุมอับซึ่งอันตรายมากๆ ขับผ่านชุมชนด้วยความเร็วสูง
บีบแตรใส่ชาวบ้านที่เดินอยู่ข้างๆทาง วิ่งผ่านหมู่บ้านฝุ่นตลบ แม่ง...มึงจะรีบไปไหนกันครับ
ผมไม่เห็นรถตู้ที่ลาวเค้าจะขับกันแบบนี้เลย ตลอดทางผมแซงรถตู้ลาวแค่ไม่กี่คัน และไม่มีรถตู้ลาวแซงผมเลย
ก็คือผมขับพอๆกับเค้า ก็พื้นที่มันไม่ได้อำนวยให้ขับเร็วเลย แต่เชื่อไหม ผมโดนขบวนรถตู้จากไทยแซงไปเยอะมาก

ระหว่างทางเจอรถตู้ชนหนักด้านหน้ารถอยู่ข้างทาง ทะเบียนหน้าหลุดไปจึงยังไม่เห็นว่าเป็นรถประเทศอะไร
ในรถเราเดากันในใจว่าเป็นรถไทยแน่นอน พอวิ่งผ่านไป ให้ในรถหันไปดูทะเบียนหลังก็พบว่าใช่รถตู้จากไทยจริงๆ
( 3 วันหลังจากนั้นขากลับเราขับผ่าน รถตู้ยังจอดอยู่ที่เดิม มาเกิดเหตุต่างบ้านต่างเมือง ก็วุ่นวายน่าดู ไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดี )

ก่อนเข้าวังเวียงผมเริ่มคุยกับสมาชิกที่ไปด้วยกันถึงการเปลี่ยนแผนการเที่ยวอีกครั้ง ว่ามาครั้งนี้เราอยู่แค่วังเวียงดีไหม
เพราะถ้าเราไปหลวงพระบาง พรุ่งนี้เราต้องตื่นกันแต่เช้า เพื่อเดินทาง 5 - 6 ชั่วโมง เพียงเพื่อไปนอนหลวงพระบางคืนเดียว
แล้วก็ต้องตื่นเช้าที่หลวงพระบางเดินทางกลับมาวังเวียงอีก หรือถ้านอนหลวงพระบาง 2 คืน วันสุดท้ายเราต้องขับรถยาวจากหลวงพระบางกลับกรุงเทพ
ซึ่งใช้เวลาเดินทางทั้งหมด 16 - 18 ชั่วโมงซึ่งไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่ๆ

สมาชิกทั้งหมดเห็นด้วยครับ โบกมือลาหลวงพระบางกันได้เลย ไว้มีโอกาสหน้าค่อยว่ากันใหม่
เพื่อสร้างความต่างระหว่างคำว่า "มาเที่ยว" กับ "แวะไป" เราจึงยกเลิกแผนหลวงพระบางทันที

และแล้วเราก็มาถึงวังเวียงครับใช้เวลาไป 3 ชั่วโมงในการเดินทาง มาถึงเรารีบวนหาที่พักในทันที
ทุกที่เต็มหมดครับ ได้แวะลงไปริมน้ำตรงจุดขึ้นเรือสำหรับนั่งเรือชมวิวด้วย ภาพที่เห็นคือสวยมากๆครับ
ได้เห็นวิววังเวียงเต็มๆตาครั้งแรกก็ตอนจอดที่นี่แหละ หายเหนื่อยไปเลย





ร้านนี้เป็นร้านที่วิวดีมากๆที่เราเล็งไว้ว่าจะมากินมื้อเย็นที่นี่(ซึ่งกว่าจะได้กินจริงๆก็ค่ำมากๆแล้ว)



เราลองถามข้อมูลเล่นๆดูก่อนว่านั่งเรือชมวิวใช้เวลาเท่าไหร่ เสียเงินเท่าไหร่
ได้ความว่าไปกลับ 1 ชั่วโมงครับ นั่ง 3 คน 200000 กีบ นั่ง 2 คน 170000 กีบ ออกได้รอบสุดท้ายตอน 6 โมงเย็น
ตอนนั้นเพิ่งจะ 4 โมงจึงบอกไปว่าเด๋ยวหาที่พักได้ก่อนแล้วอาจจะมา ... ซึ่งเราคิดผิดครับ วันนั้นไม่ได้นั่งเรือกหรอก !!!
คุยเสร็จก็ขึ้นมาหาที่พักต่อ แวะที่ไหนก็มีแต่ เต็ม เต็ม เต็ม และก็เต็ม ... งานเข้าแล้วครับพี่น้อง เราใช้เวลาในการวนหาที่พักนานมากๆ นานจนท้อ
ถึงวังเวียงตั้งแต่ 4 โมงเย็น จนเริ่มมืดแล้วยังหาที่พักไม่ได้ จนเริ่มวนออกมาทางกลางๆเมือง ยังพอมีที่พักอยู่บ้าง 2 - 3 ที่
แต่ละที่ราคาโหดมากคือ 1000 - 2500 แพงเกินเหตุ ก่อนวนออกมา เจอกลุ่มคนไทยยังสะพายกระเป๋ากันอยู่
เหมือนกำลังเดินๆหาที่พัก พี่เก่งจึงเปิดกระจกบอกเค้าไปว่า ในเมืองหรือริมน้ำไม่ต้องหาแล้ว เราวนหาตั้งแต่ 4 โมงยังไม่มีที่ไหนว่างเลย
ให้ไปหานอกเมืองได้เลยจะได้ไม่ต้องเสียเวลาเพราะเริ่มมืดแล้ว กลุ่มนั้นทำหน้าเครียดๆเล็กน้อย แต่ก็ยังดีกว่าปล่อยให้เค้าไปเดินเสียเวลาหาในเมือง

ที่เกาะกลางลำน้ำซอง จะมีจุดนึงที่เค้าเอาหินมาโรยให้น้ำมันตื้นพอที่คนจะเดินข้ามหรือให้รถวิ่งผ่านได้
รถที่จะวิ่งผ่านตรงนี้ได้ควรเป็นระบบขับเคลื่อน 4 ล้อเท่านั้นเพราะหินเป็นหินเกลี้ยงกลมๆลื่นๆ
และความสูงรถควรจะสูงพอที่จะพ้นระดับน้ำได้ซึ่งสูงประมาณเข่าครับ











บนเกาะกลางน้ำจะมีที่พักอยู่บ้างแต่ไม่เยอะมาก ซึ่งวันนั้น บนเกาะเต็มทุกที่ครับ
มีที่นึงบนเกาะว่าง ห้องละ 200 เป็นกระต๊อบซึ่งดูสภาพแล้ว ถึงแม้ราคาจะถูกมาก แต่คงจะเหนื่อยเกินไปเราจึงไม่เอา

เราขับรถกลับออกมาถนนเส้นนอกอีกครั้ง เลียบสนามบินเก่า ที่พักแถวๆนั้นก็ยังเต็มหมด
ได้รับคำแนะนำจากน้องที่ดูแลหอพักแถวถนนเลียบสนามบินว่าให้ลองเลยไปทางนอกเมืองดู
เราจึงรีบมุ่งหน้าไปตามทางที่น้องเค้าบอกทันทีครับ ตอนนั้นมืดแล้ว พอเริ่มออกนอกเมือง ก็พอจะมีที่พักอยู่บ้าง
แต่บางทีก็เก่าและน่ากลัวเหลือเกิน ก็คงไม่ค่อยมีใครมาพักซักเท่าไหร่ ยังกะบังกะโลร้าง เราเลยขอเลยไปดูที่อื่นก่อน

มาเจอที่นึงครับ บังกะโลสมศักดิ์ศรี อยู่ก่อนถึงตลาดเช้าของวังเวียงพอดี รีบแวะเข้าไปได้ราคาหลังละ 600 แอร์+น้ำอุ่น
นอน 3 คนก็ได้ไม่คิดเพิ่ม บรรยากาศไม่น่ากลัวเกินไป และมีรถจอดอยู่บ้างจึงตัดสินใจเอาทันทีโดยไม่ต้องคิดมาก ตอนนั้นเวลา 1 ทุ่มแล้วครับ

เรารีบเก็บของ ออกมาหาร้านนั่งกินข้าว มาได้ร้านข้าววิวระเบียงแม่น้ำซอง เจ้าของร้านอัธยาศัยดีมากๆ







ระหว่างนั่งคุยกันอยู่ ผมเดินออกมาที่รถ มาเจอกลุ่มคนไทยอีกกลุ่ม ยังเดินสะพายเป้กันอยู่เลย ตอนนั้นเกือบ 2 ทุ่มแล้ว
ผมรีบบอกเลยว่า ไม่ต้องเดินหาแล้วครับ เดี๋ยวไม่ทันได้พักผ่อนกันซักที ออกไปหานอกเมืองด่วนเลย หรือไม่ก็กลางๆเมือง
ยังพอมีเหลืออยู่บ้างแต่จะแพงมากๆ เค้าจึงรีบเดินไปทางนอกเมืองทันที
( มาเจอกลุ่มนี้อีกทีตอนเช้า เห็นว่าเลือกนอนกลางเมืองราคาคืนละ 1000 เพราะเดินทางมาโดยนั่งรถโดยสาร
จะเหมารถออกไปหาที่พักนอกเมืองคงลำบากเพราะมืดแล้ว แถมจะลำบากตอนเช้าที่ต้องหารถเข้าเมืองมาอีก)

ถึงตอนนี้ผมมาคิดถึงเรื่องที่เราขับรถมาเที่ยวเอง มันก็ดีไปอย่างที่เราสามารถวนดูหาที่พักได้
รวมถึงการได้เลือกที่พักที่ราคาถูก การเดินทางไปไหนมาไหนก็ถูกกว่าการเหมารถหรือนั่งรถโดยสารพอสมควร

เรากินข้าวและนั่งคุยกันอยู่นานพอสมควร นั่งอ่านหนังสือหาข้อมูลการเที่ยวไปเรื่อยๆ
เพราะยังอีกนานกว่าจะถึงเวลานับถอยหลังฉลองปีใหม่

หนังสือที่ใช้ดูข้อมูลในการเที่ยวลาวและไก่(ชื่อไอ้เจี้ย)ที่ผมพาไปเที่ยวด้วย





ผมไปยืนคุยกับเจ้าของร้านอาหาร ให้เค้าแนะนำการเที่ยวที่นั่น เค้าว่าเลยออกไปนอกเมือง จะมีจุดโดดน้ำที่ฝรั่งไปกันเยอะๆ
คืนนี้ฝรั่งน่าจะเยอะเพราะฉลองปีใหม่ พร้อมเขียนแผนที่คร่าวๆว่า วังไซ หรืออะไรนี่แหละ
เสร็จจากที่ร้าน เรามุ่งหน้าไปวังไซครับ กะว่าจะต้องครื้นเครง เพราะเห็นว่าเป็นบาร์ริมน้ำ
ทางก็มืด เราเลยทางเข้าครับ กลับรถมาจนเจอทางเข้าไฟก็ไม่เปิด เราเริ่มรู้สึกแปลกๆ ขับเข้าไป มืดมากๆ
จนถึงที่จอดรถ ทุกอย่างเงียบสนิท มืด ไม่เห็นอะไรเลย ... กุมาทำไมเนี่ยะ !!!
รู้สึกงงเล็กน้อย แต่ก็เอาหน่ะ อย่างน้อยได้มาดูว่ามันเป็นยังไง ขับรถกลับเข้าเมืองอีกรอบ









มาถึงเมืองเราเริ่มเดินสำรวจหาที่เหมาะๆในการฉลองปีใหม่
ผมเดินข้ามน้ำไปที่ผับลักษณะ Outdoor กลางเกาะซึ่งมี 3 ผับก็ยังดูเงียบๆอยู่เพราะยังไม่ใกล้เวลา
ออกมาแวะร้านขายของเนื่องจากเห็นว่ามีถุงกันน้ำห้อยขายอยู่ ซึ่งผมอยากได้มานานแล้ว ลองถามราคาดู
ถุงขนาด 10L เปิดราคามาที่ 100000 กีบ โอ้ไม่ไหวนะ แพงจัง จึงแวะตามร้านหาไปเรื่อยๆ
สุดท้ายได้ราคา 80000 กีบมั๊ง ตก 300 นิดๆ ก็ OK แหละซื้อกับพี่เก่งคนละถุง จะได้มีไว้ใช้ซะที
ผมเดิมออกไปแถวๆริมถนนมีผับชื่อ Q-Bar คนเยอะมากๆจนล้นออกมานอกถนน



เราเลือกนั่งกินเบียร์อยู่ที่ร้านตรงข้ามเยื้องๆ Q-Bar นั่งได้แป๊บเดียว ร้านจะปิดครับ
ฮ่วย ... คืนฉลองแบบนี้ร้านจะปิดตอน 5 ทุ่มครึ่ง เจ้าของร้านเค้าคิดอะไรของเค้าเนี่ยะ

 

ก็ OK ไม่เป็นไร ปิดก็ปิด เราซื้อเบียร์กระป๋องก็เดินมายืนเล่นแถวๆหน้าร้าน Q-Bar ร่วมการฉลองปีใหม่
เมื่อถึงเวลา จึงมีการจุดพลุกันหน้าร้าน เค้าน์ดาวน์กันเฉพาะกลุ่ม (ไม่มีใครนำเค้าน์ดาวน์สำหรับคนทั้งร้าน น่าเสียดายมาก)











ถึงจะดูกร่อยๆนิดๆ แต่ก็ OK แหละ เสร็จจากตรงนั้น เราขับรถวนเข้าไปตามถนนเลียบน้ำซองอีกรอบ
ผ่านใครเราก็จอด Happy New Year เค้า เค้าก็ Happy New Year กลับมา
ผ่านคนกำลังจะถ่ายรูปกัน เราก็แอบไปจอดรถข้างหลังเค้าแล้วถ่ายแอ๊คท่าให้เราติดอยู่ในรูปเค้าด้วย 555



เอาล่ะสนุกกันมากพอแล้ว ขับรถกลับที่พัก กึ่มๆเบียร์นิดๆ รอเช้าวันใหม่ที่มีเวลาทำความรู้จักกับเมืองวังเวียงทั้งวัน
รวมถึงตั้งใจไว้ว่าจะตื่นแต่เช้า มาหาที่พักใหม่ให้มันได้บรรยากาศมากกว่าพักนอกเมือง
เนื่องจากได้ข้อมูลจากเจ้าของที่พักริมน้ำว่า ถ้าคุณนอนอีกคืน ให้คุณมาหาผมตอนเช้า
เพราะนักท่องเที่ยวที่ไม่นอนต่อจะ CheckOut ตั้งแต่เช้าเพื่อออกเดินทางไปเมืองอื่น หรือไม่ก็ออกไปเที่ยวแล้วไม่ได้กลับมานอนที่เดิม
วันนี้จึงเป็นอีก 1 วันที่เราแทบไม่ได้ซึบซับอะไรจากสถานที่ๆเราไปเที่ยวเลย หมดเวลาไปกับการเดินทาง และการหาที่พัก
ดีแล้วที่ตัดสินใจไม่ไปหลวงพระบาง พรุ่งนี้จะได้เป็นการเที่ยวของจริงซักที ....

ตอนต่อไป Laos Trip ตอนที่ 4 : Day 3 วันแห่งวังเวียงที่สุดแสนจะวิงเวียน

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Laos Trip ตอนที่ 1 : เตรียมการขับรถ ตะลุยลาว ...
Laos Trip ตอนที่ 2 : Day 1 การเดินทางที่ผิดแผน - คืนแรกนอนม่านรูด !!!
Laos Trip ตอนที่ 3 : Day 2 โดนลาวหลอกที่ปั๊มน้ำมัน - ถนนโลกพระจันทร์สู่วังเวียง - ร่วมฉลอง Happy New Year 2010
Laos Trip ตอนที่ 4 : Day 3 วันแห่งวังเวียงที่สุดแสนจะวิงเวียน
Laos Trip ตอนที่ 5 : Day 4 เก็บตกวิถีชีวิตวังเวียง กลับสู่ความเจริญที่เวียงจันทน์
Laos Trip ตอนที่ 6 : Day 5 ชิมเฝอยักษ์ที่เวียงจันทน์ กลับสู่แผ่นดินแม่ ...

 

สนุกมากค่ะ..พี่เก่งเมา 55555++