โทดทีเพื่อนๆ กูติดภารกิจพิเศษ กระทันหัน โทรคุยกะประธานตอน 4 - 5 โมงเย็นเห็นจะได้ รับปากเป็นอย่างดี ชม.นั้น ที่บ้านกำลังรวมญาติเลย กะว่าเด๋วเขากลับกัน กูจะไปมั่ง แต่............................. งูเห่าแม่มเข้าบ้าน พ่อ เปิดประตูออกมา พวกแผ่แม่เบี้ยโชว์ซะ พอพ่อกูปิดประตู แม่มเลื้อยหนี คราวนี้เลย ซวยเลย มันหนีเข้าไปใต้ตู้เก็บรองเท้า รื้อกันเป็นการใหญ่ รื้อไปเสียวไป แต่แล้วก้อเจอ สังหารซะ คราวนี้ ก้อโดนเก็บของอีกยาวเลย อดดิคร้าบบบบ
... ผมก็ต้องขอโทษเพื่อนด้วยครับที่ไม่ได้ไป โดยเฉพาะเพื่อน Bee แบบว่านัดกันดิบดี และก็เป็นกรูเองที่ไม่ได้ไป ยกโทษให้ผมด้วยน่ะครับ ผมผิดไปแล้ว ผมขอโทษครับ
ขอพูดอะไรซักหน่อยแล้วกันนะ ในฐานะเพื่อน ไม่ได้โกรธ แต่อยากจะให้คิดกันสักนิดสส ประเด็นก็คือ ไม่มา ทำไมไม่โทรบอก แค่นั้นเอง การให้เกียรติซึ่งกันและกันเป็นสิ่งสำคัญนะ อย่ามองข้าม อย่างเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเนี่ย ไม่ได้ผิดอะไรร้ายแรงหรือคอขาดบาดตายหรอก แต่มันเหมือนกับว่าไม่ให้เกียรติกัน เพื่อนบางคนบ้านไม่ได้อยู่ใกล้ๆ บางคนอยู่ฝั่งธน บางคนทำธุระอยู่ที่อื่น แต่ก็อยากมาเจอเพื่อน เพราะนานๆ กว่าจะเจอกันซะที กูอยู่พระประแดง กินอาหารกับที่บ้านภัทรอยู่ มีทุกอย่างครบ กุ้ง ปู เหล้ายา ปลาปิ้ง แต่อยากนัดกัน ก็จัดให้ โทรตามทุกคนโทรจองโต๊ะ แล้วก็ต้องรีบกินที่บ้านโน้น ต้องเร่งคนอื่นๆ เพื่อจะได้รีบมาเจอเพื่อน ขับรถกลับบ้านต้องรีบไปให้ข้าวหมาก่อน เพราะจะได้กินกับเพื่อนได้ยาว เทศกาลทั้งที แต่เจอแบบนี้ก็เสียความรู้สึกเช่นกัน มา ไม่มา ไม่ได้หมายความว่าผิดนะ อาจจะติดธุระ เหตุฉุกเฉิน ว่ากันไม่ได้ เข้าใจ แต่แค่โทรมาบอกกันแค่นั้นเอง ถ้ารู้ว่ามากันน้อยจะได้โทรไปยกเลิกกับคนอื่นซะ กูก็จะได้กินกับบ้านภัทรต่อ ไม่ต้องรีบ ไม่ต้องไปเร่งคนอื่นเขา รู้สึกผิดกับบ้านเขามากเท่านั้นเอง ก็อยากให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้วกันนะ คิดว่าหลายครั้งแล้วที่เกิดขึ้นแบบนี้ มาไม่ได้ก็บอกเลยว่ามาไม่ได้ ไม่ต้องเกรงใจกัน เพื่อนกันทั้งนั้น ใช่ใครที่ไหน เพื่อนยังไงมันก็เป็นเพื่อน ไม่เจอกันนานแค่ไหนก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ดี ก็ให้อภัยกันได้เสมอแหละ แต่อย่าบ่อย มันไม่ดี เพื่อนไม่ปลื้ม และหวังว่าคงเข้าใจกูด้วยนะ และคงไม่โกรธกัน
เหล้าหมดเวร... กูอยู่ก็ได้กินต่อละโทษที กูกลับมายังนั่งต่อถึงตี3 กรรม..... ส่วนเรื่องอื่นๆที่เกิดขึ้น ขอไม่ออกความเห็นว่ะ ยังไงก็ยังรักเพื่อนเหมือนเดิม
เห็นกระทู้นี้แล้วอดไม่ได้ว่ะ.....ขอนิดนึง คงเข้าใจความรู้สึกกรูกันมั่งล่ะทีนี้..........ทริปสงกรานต์ของกรู กรูตื่นแต่เช้าไปเคลียร์งาน แล้วขับรถไปกาญ ไปกลับ เกือบ 600 โลในวันเดียวเพื่อ.......... ถ้าเพื่อนไปเที่ยวจะสะดวกไหม ที่นอนพอหรือป่าว จะอยู่กันยังไง จะกินกันตรงไหน เพื่อนจะชอบหรือเปล่า........กรูล่วงหน้าไปดูให้ ไปกลับ 600 กว่าโล ค่าน้ำมันเท่าไรกรูไม่สน ..........เพื่อเพื่อนน้อยกว่านี้ได้ยังไง.......... กรูทำให้เพื่อนได้อยู่แล้ว ชิวๆหว่ะ แต่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ถึงเวลาไม่มีใครไปซักคน............................................ กรูรู้สึกดีมากๆเลยนะชั่วโมงนั้น กรูไม่โกรธใครหรอก ไม่ได้มีใครใช้ให้กรูไปนี่หว่า กรูรักเพื่อนมากไป กรูห่วงเพื่อนมากไป วันที่ 11-12 กรูอยู่เชียงใหม่ 13-14 เชียงราย 15 กรุงเทพ 16-17 อยู่ประจวบ ทุกที่ที่กรูไป กรูคิดเสมอว่า ถ้าเพื่อนๆมาด้วยก็คงดี คงสนุกน่าดู แต่พอกรู ย้อนคิดถึงทริปสงกรานต์ กรู รู้สึกดีทุกครั้ง ถ้ากรูพูดแบบนี้จะมีใครเชื่อไหม
--- รักพี่บีตลอดไปนะครับ ผมชอบพี่ที่พี่เป็นผู้ใหญ่ และสอนผมหลายๆ เรื่องนะครับ --- --- อย่าโกรธผมน้า...(เรื่องอื่น...อิอิ) ---
ธรรมดาว่ะต้องทำใจ แต่ละคนต่างมีธุระสำคัญ ต่างมีหน้าที่การงานต้องรับผิดชอบ มีญาติ มีพ่อ มีแม่ มีพี่ มีน้อง มีเมีย มีญาติเมีย พ่อเมีย แม่เมีย พี่เมีย น้องเมีย ต้องดูแล ไหนจะต้องดูและตัวเองอีก ก็ต้องห่างๆกันไป ทุกคนโตๆกันแล้ว ต่างก็เดินไปตามทางชีวิตของตัวเอง และทางชีวิตของแต่ล่ะคน ก็เดินไปไม่เคยตรงกัน แล้วจะให้มาเจอกันง่ายๆได้ไง กรูคิดแบบนี้แล้วถึงสบายใจ แต่กรูก็ งง ตัวเองว่า ปีที่แล้ว กรูขับรถกลับจากเชียงราย มาเขาใหญ่เพื่อจะมานอน 1คืน แล้วอัดรถลงเขาตอน 2ทุ่มของอีกวันเพื่อไปทำธุระที่สำคัญต่อ.....??????
